Aqil Lətifov: “Gözəlliyə, vara-dövlətə yox, daxili zənginliyə vurulmaq lazımdır”
Mehriban Paşayeva: "Qadın və kişi bir-birinə məlhəm olmalıdır”
Hər bir ailənin xoşbəxt olmasının, kiçik dövlət kimi uğurla
idarə edilməsinin bir sirri var. Bu sirr sevgi və düzgün seçimdir.
Düşünürlər ki, kişini kişi edən qadın, qadını qadın edənsə kişidir.
Xoşbəxt ailədə onlar üçün ən vacib şərt ömür-gün yoldaşının düzgün
seçilməsidir. Onlara görə, A-dan Z-yə qədər hər şeyi düzgün
etməlisən ki, xoşbəxtliyə gedən yola güclü təməl atasan.
"Ailə” rubrikamızın bu dəfəki qonaqları Publika.az xəbər portalının
redaktoru Aqil Lətifov və xanımı Mehriban Paşayevadır. Dörd ildir
evlidirlər. Hüseyn adlı bir övladları var.
Əvvəlcə müsahiblərimin tanışlıq tarixçələrinə nəzər salaq.
"Məni özünə aşiq etdi”
Mehriban deyir ki, Aqil kirayə ev axtararkən Mehribanın nənəsigilə
gəlib çıxıb. Kirayə mənzillə yanaşı, qismətini, ömür-gün yoldaşını
da elə burada tapıb: "Başımı aldatdı və məni özünə aşiq etdi. Təbii
ki, bu, zarafatdır. Tanışlığımız indiki kimi yadımdadır və
inanmıram ki, nə vaxtsa geridə qalan o özəl günləri unudum. 2004-cü
ilin avqustun 14-ü idi, həyətdə oturmuşdum, birdən darvaza açıldı,
bir oğlan içəri daxil oldu, salam verib nənəmi soruşdu. Həyətimizdə
bir mənzil vardı, nənəm oranı kirayə verirdi. Aqil də məhz kirayə
qalmaq üçün ev axtarırdı. Və deyərdim ki, elə o evlə bərabər məni
seçmiş oldu. Beləcə, Aqili tanıdım. Sən demə, bu tanışlıq sonradan
sevgiyə çevriləcəkmiş. Universitetə hazırlaşdığım üçün tez-tez
Aqilə müraciət edirdim. O, tələbə idi və hazırlaşdığım 3-cü qrupa
aid fənləri əla bilirdi və mənə köməklik göstərirdi. Sən demə, Aqil
mənə aşiq olubmuş, amma bunu gizli saxlayırmış. Mənsə heç nə hiss
etmirdim. Bir gün qulağıma çatdı ki, Aqil məni sevir, elə o gündən
ona salam vermədim, küsülülük etməyə başladım. Bu küsülülük bir il
çəkdi, lakin həmin il ərzində mən də Aqilə aşiq oldum. İlk vaxtlar
özümü bir xeyli naza qoydum, ancaq qəlbimin səsinə qulaq asmaya da
bilməzdim. Nəhayət, iki il sonra sevgimizi bir-birimizə etiraf
etdik. Beləcə, xoş keçən bir neçə ilin ardından 2011-ci ildə
nişanımız, bir il sonra isə toyumuz oldu. Artıq 4 ildir ki, evliyik
və bir oğlumuz var. Yaxşı ki, Aqili seçmişəm, yaxşı ki, onunla və
balaca Hüseynimizlə birgəyik. Bu arada, qayınatama və qayınanam
təşəkkür edirəm ki, Aqil kimi bir övlad yetişdirib mənə hədiyyə
ediblər. Allah belə valideynləri qorusun”.
"İntuisiyam dedi ki, bu xanım sənin olmalıdır”
Gəncləri bir-birinə cəlb edən xüsusiyyətlərə gəlincə, Mehriban
deyir ki, Aqili bütün xüsusiyyətləri ilə sevib: "Aqilin demək olar,
bütün xüsusiyyətləri xoşuma gəlirdi. Onun kişi xarakteri, bütün pis
vərdişlərdən uzaq olması məni daha çox cəlb edirdi. Çox səbirli,
anlayışlı, diqqətcil, yerini bilən, təvazökar, savadlı, əxlaqlı
olması, heç kimin haqqını yeməməsi, kimsəyə yuxarıdan aşağı
baxmaması şübhəsiz ki, mənim üçün son dərəcə qiymətli
xüsusiyyətlərdir”.
Aqil isə deyir ki, ilk dəfə Mehribanı görən gündən ona bir könüldən
min könülə vurulub: "İnsan ömrü çıx qısadır və bunu kiminlə
paylaşmaq çox vacibdir. Gələcək həyatımı paylaşa biləcəyim,
istədiklərimi, hətta ondan artıq keyfiyyətləri tapdığım tək xanım
məhz o idi. İlk dəfə Mehribanı görən kimi, sanki intuisiyam dedi
ki, bu xanım sənin olmalıdır. Daxili səsim məni yanıltmadı”.
"İnsan bir dəfə sevər, məzara qədər sürər”
4 ildir azalmadan davam edən sevgilərinin daimi olacağına
inanırlar. Düşünürlər ki, ailədə xoşbəxtlik üçün ən vacib
şərtlərdən biri sevgidir. Mehribanın sözlərinə görə, qadın və kişi
evdə bir-birlərinə məlhəm olmalıdırlar: "Ailəmlə birgə keçirdiyim
hər an, övladımın və Aqilin canının sağlam, sevincli olmasını
görmək mənim üçün ən böyük xoşbəxtlikdir. Fikrimcə, qarşılıqlı
hörmət, güzəştə getmə bacarığı, bir-birini başa düşmək xoşbəxtlik
üçün həm kişi, həm də qadında olması gərəkən xüsusiyyətlərdir.
Təbii ki, kişi ailənin ehtiyaclarını qarşılamaq üçün əlindən gələni
etməli, ailəsinin xoş güzəranı üçün çalışmalı, bir sözlə, ailəcanlı
olmalıdır. Həmçinin qadın da həyat yoldaşını başa düşməli, onu
xırda problemlərlə yükləməməlidir. Uzun sözün qısası, qadın və kişi
bir-birinə məlhəm olmalı, bir-birini sevməlidir. Sevgi olmadan
xoşbəxtliyi təsəvvür edə bilmirəm. Mənim üçün sevgi vacib şərtdir.
Yəqin ki, sevgisiz xoşbəxt ola bilməzdim. Sevgi ilə qarşılıqlı
hörmət bir arada olanda o daha zövqlü olur”.
Aqil isə düşünür ki, xoşbəxtlik üçün vacib şərt düzgün insanı
sevmək və seçməkdir: "Xoşbəxtliyin sirri düzgün insanın
seçilməsidir. Mən bu seçimi tam düzgün etdim və xoşbəxtəm. Mənim
anlamımda məhəbbət daimidir. Çünki insan bir dəfə sevə bilər və o
da məzara qədər sürər. Əgər sevginin ömrü illərlə ölçüldüsə,
deməli, o artıq eşq deyil, hansısa bir istəkdir. Ailəni möhkəm edən
cütlükləri bir-birinə bağlayan vacib element sevgidir. Ailədə
sevgisiz hörmət şəxsən mənimçün anlamsız olar. Sevgi və hörmətin
bir arada olması tam fərqli keyfiyyətdir. Əgər ailə hörmətlə
yaşayardısa, o zaman sevib-seçməyə nə gərək var ki... Mənim üçün
ailə müqəddəs bir ocaq, insanın sığındığı isti bir yuva,
əvəzolunmaz sərvətdir. Bu ailənin təməlini də sevgi ilə
qurdum”.
"Niyə anamı incidirsən?”
Hər ailədə olduğu kimi, həmsöhbətlərimizin də ailəsində müəyyən
problemlər ortaya çıxır. Amma onlar səbir və təmkinlə kiçik
narazılıqların qarşısını alırlar. Mehriban deyir ki, Aqil ailədə
hər zaman "su”dur: "Demək olar ki, məni problemlərdən uzaq tutmağa
çalışır. Təbii ki, birgə həll etməyə məcbur olduğumuz problemlər də
olur. Onları da bərabər düşünərək yoluna qoyuruq. Kiçik
narazılıqlarda Aqil hər zaman "su”dur. O, nadir hallarda "od” olur.
O zaman da mənə "su” olmaqdan başqa yol qalmır”.
Aqil isə "yurdda sülh, cahanda sülh” tərəfdarıdır: "Ümumiyyətlə,
tanıyanlar bilir ki, mən mübahisə etməyi sevən adam deyiləm, hamı
ilə sülh şəraitində keçinməyə çalışıram. Atatürk demiş "Yurdda
sülh, cahanda sülh”. Amma təbii ki həyatı, ömrünüzü paylaşdığınız
şəxslə mübahisə də qaçılmaz olur. Nadir hallarda da olsa, bizdə də
bu, baş verir, lakin bir-iki söz atışması ilə sona çatır. Çünki
səsim bir az yüksəkdən çıxsa, o dəqiqə Hüseyn gəlir və "niyə anamı
incidirsən” deyir. Küsülü qalmağı, ümumiyyətlə, sevmirəm. Ailədə
küsülük olmaz...”.
Dünyanın ən çətin sənəti
Övladlarını necə tərbiyə etdiklərinə gəldikdə isə, Mehriban deyir
ki, uşağın yanında öz davranışlarına, danışıqlarına, bir-birlərinə
müraciət formalarına fikir verirlər: "Daha çox onu başa salaraq,
nəyin doğru, nəyin yanlış olduğunu deməklə tərbiyə edirik. Ən xırda
kobud rəftara belə, yol verməməyə çalışırıq. Bir baxışımızla hər
şeyi anlayır. O dəqiqə deyir ki, ana, ata, nə etdim ki, mənə elə
baxırsınız? Təsadüfən azca hündürdən danışsaq, o an deyir ki, mən
sizdən küsdüm, çünki mənim üstümə qışqırdınız. Bütün bunlarla
yanaşı, öz davranışlarımıza, danışığımıza, müraciət formamıza
mütləq fikir veririk. Çünki uşaq daha çox gördüyünü
götürür...”.
Aqil isə hesab edir ki, övlad tərbiyə etmək dünyanın ən çətin
məsləklərindəndir: "Bəlkə də birincisidir. Çünki bütün məqamları
diqqətə almalısan. Çox sağ olsun, Mehriban xanım bu müqəddəs
vəzifəni layiqincə yerinə yetirir. Onun bu qədər övladcanlı,
qonaqpərvər, əliaçıq olduğunu sonradan kəşf etdim. Mehribanın
uşağın tərbiyəsi ilə mükəmməl məşğul olması, onu Azərbaycana,
xalqımıza, vətənimizə layiqli bir vətəndaş kimi yetişdirməyə
çalışması məni çox sevindirir...Mən də evdə olduğum müddətcə kömək
olmağa çalışıram. Şübhəsiz ki, təkcə bunu belə elə, bunu etmə, bu
pisdir, bu yaxşıdır, deməklə tərbiyə olmur. Mütləq ailədə
davranışınıza, danışığınıza, müraciət qaydanıza, ictimaiyyət
arasındakı hərəkətlərinizə, ümumiyyətlə, bütün addımlarınıza diqqət
etməlisiniz. Çünki uşaq hər şeyi toplayır. O, beynindəki ağ kağızı
daha çox ata və anadan gördüyü ilə doldurur. Bir dəfə birgə şəhər
gəzintisində idik, əlimdəki tullantını zibil qabına atdım, bir də
baxdım ki, 2 yaşı olmayan Hüseyn də əlindəki zibili aparıb ora
atdı. O vaxtdan indiyədək o, yerə zibil atmaz. Bunu mən izah
etmədim, sadəcə görüb götürdü. Yəni ən vacib dildən çıxan sözlər
yox, edilən əməllərdir. Uşaq zorakılıq, pis danışıq görsə, pisi,
yaxşı davranış görsə, yaxşını tətbiq edəcək”.
"Özünüzü isti yuvadan məhrum etməyin”
Müsahiblərimizlə ailə dəyərlərindən də danışdıq. Mehriban deyir ki,
ailə müqəddəs institutdur: "Ailə müqəddəs bir institut, kiçik bir
dövlətdir. Və bu dövlətə məsuliyyətlə yanaşmasaq, onun layiqli
vətəndaşları yetişməz. Odur ki, cəmiyyətimizi necə görmək
istəyiriksə, ailəmizə elə yanaşmalıyıq. Belə olduqda daha rahat
yaşayacağımız, böyük-kiçik yerini bilən layiqli topluma
sahiblənəcəyik. Təsəvvür edin ki, ailə bar verən bir meyvə
ağacıdır. Ona vaxtı-vaxtında qulluq etsək, gübrəsini versək, kənar
təsirlərdən, yağışdan, küləkdən qorusaq, daha keyfiyyətli məhsullar
əldə edəcəyik. Əks halda, məhsullarımız xarab olacaq”.
Aqil "subaylıq sultanlıqdır” sözü ilə razı deyil. Deyir ki,
subaylıqda "sultanlıq” böyük ölçüdə ömrü boşa verməkdə maraqlı
olanların düşüncəsidir: "İnsan çalışıb ona verilən bu qısa ömürdən
səmərəli istifadə etməlidir: Evli və subay olmağın bura heç bir
aidiyyəti yoxdur. Bir çoxu ailə qayğısını çəkməkdə zorlandığı üçün
bu fikri ortaya atıb. Amma unutmaq lazım deyil ki, insan yaşa
dolduqca qayğılar da artır. Məncə, əsl sultanlıq bu qayğılarla başa
çıxmaq, yaxşı bir həyat yoldaşına, övlada sahib olmaqdır. Unutmayaq
ki, subaylıqda sultan olanların bir çoxu evlənəndən sonra saraydan
qovulanlardır... Ailə qurmaq istəməyənlərə tövsiyəm odur ki,
özünüzü isti yuvadan, əvəzolunmaz varlıqdan, ata deyəndə dünyanı
sənə verən, ən şirin nemətdən - övladdan məhrum etməyin. İnsanın
ömrü nə qədər uzundur ki, onu da boş günlərlə keçirirsiniz? Odur
ki, öz sarayınızın sultanı olun”.
Sonda müsahiblərimiz vurğuladı ki, gənclər ailə qurarkən gözəlliyə,
boş vədlərə, var-dövlətə aldanmasınlar: "Böyüklərimiz deyirdi ki,
köklü nəsildən qız alın. İndiki dövrdə bu, hər nə qədər diqqətə
alınmasa da, vacib elementlərdən biridir. Düzgün seçim mütləqdir.
Qarşılıqlı anlayış, qarşılıqlı hörmət, bir-birini anlamaq, insani
keyfiyyətlərə diqqət yetirilməlidir. Gözəlliyə, vara-dövlətə, boş
vədlərə aldanmaq, xam xəyallara düşmək yerinə daxili zənginliyə
vurulmaq lazımdır. Çünki bu, həqiqətdir ki, "kişini kişi edən
qadın, qadını qadın edənsə kişidir”.
Aygün ƏZİZ (Kaspi.az)