Sudə Həmədaniyyə, Əmmar ibni Həmadaninin qızı idi. İmam Əli (ə) şəhid olandan sonra qəbiləsinin nümayəndəsi kimi Müaviyyənin (lən) yanına gedir.
Müaviyyə soruşur: "Sən o kəs deyilmisən ki, qardaşlarını Siffeyn döyüşündə mənə qarşı təhrik edirdin? Bura nə üçün gəlmisən?".
Sudə deyir: "Sənin təyin etdiyin vali bizə zülm edir. Xalqın haqqına riayət etmir. Onu vəzifədən al, yoxsa sənə qarşı qiyam edəcəyik".
Müaviyyə deyir: Məni qiyamla qorxudursan? İstəyirsən səni dəhşətli halda hakimin yanına göndərim".
Bu zaman Sudə, İmam Əlini (ə) mədh edən şeir deməyə başlayır.
Müaviyyə soruşur: "Bu şeiri kimin üçün yazmısan?".
Sudə deyir: "İmam Əlinin (ə) barəsində".
Müaviyyə: "Onda nə görmüsən ki, bu qədər mədh edirsən?".
Sudə: "Bir gün onun xidmətinə getmişdim. Namaz qılırdı və namazını bitirəndən sonra mənim istəyimlə maraqlandı və mən də valinin bizə zülm etdiyindən ona xəbər verdim. Üzünü qibləyə çevirdi və buyurdu: "Allahım! Mən onlara sənin xəlqinə zülm etməyi əmr etməmişəm".
Sonra hakimə məktub yazdı və mənə verdi. Həmin məktubda yazılmışdı: "O zaman ki, bu məktubu oxuyursan, bizim səninlə rabitəmizi qoru, o zamana qədər ki, bir nəfər sənin yanına gələcək və onları səndən təhvil alacaqdır"".
Sudənin bu sözləri Müaviyyəyə təsir etdi və o, əmr etdi ki, valini işdən azad etsinlər.
Milli.Az
