“Gəlmə ermənilər yerli müsəlman əhalisinin şan-şöhrətini
korlamaq siyasəti yeridirlər ki, gələcəkdə onları qovub
torpaqlarına sahib ola bilsinlər”.
Rus tədqiqatçı Veliçkonun 1904-cü ildə dediyi bu sözlər 100
il sonra reallaşır və Azərbaycan torpaqlarını işğal edənlər bu
xalqın mənəvi-milli dəyərlərinə də əl uzatmaqdan
çəkinmirlər.
Və bu gün demokratiya çağırışı altında hücum edilir, alt qatını
qazıyanda oradan ya ermənilər, ya da erməni havadarları boylanır.
Beynəlxalq cameədə işğal olunmuş ərazilərimizdən danışırıq: yenə
eyni zümrələrin eybəcər sifətləri. Nəticə etibarilə nəsə edə
bilməsələr belə, ürək bulandırdıqları da gerçəkdir.
Ən acı gerçək isə bu ürək bulandıranların qardaş Türkiyədən də
zaman-zaman üzərimizə nifrət püskürməsidir.
Axı biz eyni millətin övladlarıyıq və bu milləti özünə
əbədi düşmən elan edənlər də eynidir. Bu gün Qarabağı işğal edənlər
də eynidir, Ağrı dağına iddia edənlər də. Zamanında Osmanlının
dağılmasında anqlosaksonlar qədər pay sahibi olanlar da eyni idi,
öldürdükləri türklərin qanı üzərində “soyqırımı” iddiaları ilə
Türkiyənin boğazına sarılanlar da. Nə acı təəssüf ki, qardaş ölkədə
kök atmış, Türkiyənin bütövlüyünə təhdid olanlar, türk tarixini
təhrif etməyə çalışanlar və türk bayrağı altında Azərbaycana hücum
edənlər də eynidir.
Xatırlamayan olmaz, 2007-ci ildə Türkiyədə nəşr olunan “Agos”
qəzetinin baş redaktoru Hrant Dink öldürülməsindən sonra İstanbul
küçələrini “hepimiz ermeniyiz” şüarları bəzəmişdi. Bunlar kimlər
idi? Türk kimliyini bürünmüş ermənilərmi; Türkiyə Cümhuriyyət
tarixini, hətta ondan öncəki tarixi ermənilərlə assosiasiya edən
Soner Yalçınlarmı; yaxud ermənilik üzərindən özləri üçün Avropanın
qapılarını açmağa çalışanlarmı?!
Gerçək odur ki, “hamımız erməniyik” deyənlər, yaxud buna bütün
cəbhələrdən dəstək verənlər türk bayrağı altında Azərbaycana
hücumdan vaz keçməyiblər. Türkiyə-Ermənistan sərhədlərinin açılması
məsələsi gündəmə gələndə, Siciliya mafiyasının “Fransa
ölsün, İtaliya rahatlasın” şüarını “Azərbaycan
ölsün, Türkiyə rahatlasın” şüarına dəyişərək,
azərbaycanlılara görə ermənilərlə düşmən olmağın ağılsızlığını
təbliğ edənlər indi FETÖ məsələsində yenə üzərimizə gəlməyə
başlayıblar.
Əvvəlcə Azərbaycanın FETÖ ilə mübarizədə Türkiyəni aldadır kimi
absurd fikirləri tirajladılar, indi daha dərinə gedərək,
Azərbaycanı FETÖ-nün əsas məskəni adlandırırlar.
“Veliçkonun bəhs etdiyi ermənilərlə indi baş verənlərin nə
əlaqəsi?” deyə soruşa bilərsiniz, amma hər şey heç də təsadüfi
deyil, siyasi həyatda isə ümumiyyətlə təsadüflərə yer
yoxdur.
... Vaxtilə Azərbaycan üçün
“Fransa ölsün, İtaliya rahatlasın” şüarını gündəmə gətirən Doğan
mediasının əsas yazarlarından olan Soner Yalçının irəli sürdüyü
iddialar ermənilərin 100 illik “şan-şöhrəti korlamaq”
siyasətinin bu gün də davam etdiyini anlamağa imkan
verir.
Yazar iddia edir ki, FETÖ Azərbaycana 1993-cü ildə, yəni Əbülfəz
Elçibəyi devirərək gəlib və hazırda iqtidarın “iliyinə qədər
işləyib”. O, elə Türkiyənin də güclənməsində böyük paya sahib olan
“Əsrin müqaviləsi”nə də, bu müqavilənin təməlini ataraq, regionun,
həmçinin, Avropanın enerji xəritəsini dəyişdirən ümummilli lider
Heydər Əliyevə də FETÖ böhtanı atmaqdan çəkinmir. Ardınca müstəqil
Azərbaycanın qurucusu olan liderin ailəsinə “yəhudi” damğası
vurmağa çalışan şizofrenik fikirlər irəli sürür...
Burada yazarın şizofren durumu və kimliyi ayrı məsələdir. Hücumun
əsas hədəfini görmək üçün isə böyüdücüyə heç də ehtiyac yoxdur.
Xüsusilə hədəf seçilən şəxsiyyətlərin kimliyi fonunda bunu
anlamamaq mümkün deyil.
Ana hədəf: Azərbaycanın milli dəyərlərinə böhtan
atmaqla 100 ildir aparılan siyasəti davam etdirmək. Onlar yaxşı
anlayır ki, Azərbaycanın milli liderinin qurduğu dövlət və bu gün
onun təməlləri üzərində güclənən ölkə xəyalpərəst “erməni
planlarının” həyata keçməsinə imkan verməyəcək. Və bu dövlətə qarşı
ən alçaq yola əl atmaqdan belə çəkinmirlər. Lakin bu da həqiqətdir
ki, Heydər Əliyevə atılan çamurun hələ 100 il əvvəldən yoğrulduğunu
Veliçkonun tədqiqatlarında görə bilərik.
Cari hədəf: vaxtilə “hamımız
erməniyik” deyənlər Ermənistanla sərhədlərin açılması üçün
Azərbaycanı məhv etməyə hazır olduqları kimi, indi iki ölkənin sıx
bağlarını Ankara üçün həssas nöqtəyə çevrilən FETÖ məsələsi ilə
qıra biləcəklərini düşünürlər. Və buradan erməniliyin sifətləri hər
addımbaşı qarşımıza çıxır. Erməni sifətlərin Türkiyə-Azərbaycan
qardaşlığının əsas təməlinə çevrilən “bir millət iki dövlət”
siyasətini formalaşdıran tarixi şəxsiyyətə hücum etmələri də
təsadüfi deyil. Məqsəd iki ölkənin münasibətlərinin təməllərini
sarsıtmaqdır.
Soner Yalçının bu prosesdə daşıdığı missiyası da suallar doğurur.
O, Soner Yalçın ki, 1995-ci ilə qədər irqçiliyi
açıqdan-açığa təbliğ edir, Abdullah Öcalana heyranlığını gizlətmir
və sonra qəfil “kamalist”ə çevrilir.
Axı bu şizofrenik yazarın böhtana sarılıb
Azərbaycana hücum etməsinin səbəbi nə ola
bilər?!
Hrant Dinkin ən yaxın dostlarından olan Yalçın onun ölməsi ilə
başlanan “Hamımız erməniyik” kampaniyasının əsas təşkilatçılarından
idi. Və hər zaman, xüsusilə Dinki torpağa tapşırandan sonra,
Türkiyədə ermənilik üzərindən çıxış edən yazı fəaliyyətinə
başladı.
“Bizim gözəl ermənilərimiz”
Onun 2012-ci ildə ermənilərlə sərhəd məsələsində Azərbaycanı məhv
etmək istəyənlərin nəşri olan “Hüriyyet”də dərc olunan bu məqaləsi
əslində Azərbaycana uzatdığı dilinin haradan zəhər tədarük etdiyini
də ortaya çıxarır.
Sonerə görə, “hamımız erməniyik” şüarlarını vətən xainliyi hesab
edənlər ermənilərə - musiqiçi Qaro Mafyana, jurnalist Levon Panos
Dabağyana, aktyor Aqop Ayvaza, ədəbi tənqidçilər Kirkor Zohrap və
Mıqırdiç Maqrasyona, idmançılar Vahram Papazyan, Mıqırdiç Mıqıryan,
Artan Hrutyan, Zareh Kalpalçıyan, Hakop Yavuryan və Vahriç
Melkonyana, rəssam Sarkis Güllapa, Balyan ailəsinə, Atatürkün rəqs
müəllimi Ardeş Panisyana, diş həkimi Sürenyana və ağız dolusu
saydığı bir çox erməniyə minnətdar olmalı, onları öpüb alınlarının
üstünə qoymalıdır.
Bu siyahı fonunda erməniləri “qürurumuz” deyə
öyməkdən yorulmayan Soner Yalçının elə onun öydüyü ermənilərin hələ
Sovetlər dönəmindən başlayaraq, hədəf seçdiyi Heydər Əliyevə hücum
etməsi, onun ailəsinə çamur atması nə dərəcədə təsadüf ola
bilər?
Bütün bunların “ürək bulandırmaqdan” başqa bir şey olmadığı
aydındır. Amma o da aydındır ki, son zamanlar qardaş ölkədə
ürəyimizi bulandıranların artması heç də xoş deyil.
Erməniliyi türklükdən üstün tutan, Osmanlı
sultanlarından tutmuş Türkiyə Cümhuriyyətinin banisi Atatürkə qədər
hər birinin arxasında bir güclü erməninin dayandığı tezisini hər
platformada vurğulayan Soner Yalçının – “hamımız erməniyik”
deyənlərin “FETÖ mübarizəsi” isə FETÖ lideri Fətullah Gülənin
erməni kimliyinə dair məlumatlar fonunda da ayrıca diqqət
çəkir.
... 2014-cü ilin 4 fevralında Ermənistanın “Novosti Armenii
– news.am” saytında erməni
jurnalist Arthur Akopyanın imzası ilə yayımlanan araşdırma:
“1915-ci il hadisələri zamanı Gülənin babası İbrahim bəyin yanında
işləyirmiş. İbrahim bəyin yanında işləyən erməni xidmətçilər onun
ailəsinə və hakimiyyətinə problemlər yaratmağa başlayır. İbrahim
bəy də bu erməniləri öldürür, daha sonra özü də intihar edir.
Sadəcə Gülənin atası sağ qalır. O, 18-19 yaşlarında olarkən,
kimliyini dəyişdirib İspir vilayətinə köçür. Orada müsəlman adı
götürərək, evlənir. Bundan sonra türkləri qətlə yetirən erməniləri
söyərək, hər yerdə özünü müsəlman kimi təqdim edir. Gülənin
atasının erməni olmasını onun öz sözlərindən də anlamaq olar. Belə
ki, Gülənin atasının “elə bir oğul tərbiyə edirəm ki, onları öz
dinləri ilə vuracaq” dediyi haqda tarixi faktlar var”.
Bu tarixi faktları sıralamaq da olar. Lakin “hamımız erməniyik”
deyənlərin Fətullah Gülən məsələsində Azərbaycana “diş qıcaması”
nəyə hesablanıb, onlar kimi kimdən müdafiə edirlər? Məsələnin
burası şübhəlidir.
Burada şübhə doğuran məqamlardan biri də Soner Yalçının “yəhudilik”
məsələsinə toxunmasıdır. Türklərin yaxşı bir sözü var: “filankəs
“şübhəçilikdən” xəstə yatır”. Tibb ədəbiyyatında buna şizofreniya
deyirlər. Erməniləri “qardaşım” deyə çağıran Soner Yalçının
şizofreniyadan əziyyət çəkdiyini biz yox, türkiyəli həmkarları
zaman-zaman qələmə alıblar.
Ona görə: Atatürk də yəhudi idi; Türkiyə Cümhuriyyətini
yəhudilər qurub; ümumiyyətlə Türkiyədə bütün tanınmış ziyalıların,
ədəbiyyatçıların, sənətçilərin, siyasətçilərin hamısı gizli
yəhudilərdir.
Görünür, Türkiyədə istinad nöqtəsi tapa bilməyən bu “qələmtutan”
erməni “Yal”çını öz şizofreniyasını Azərbaycan üzərində sınamağa
cəhd edir.
Asif Nərimanlı
